Hoogfeest van Pasen. 1 April 1945.
Het weer is er echter niet naar, want het waait en regent bar. We mogen echter niet mopperen, want we hebben toestemming verkregen om naar de kerk te gaan. Het nieuws dat de ronde doet op het ogenblik is, dat de fuhrer capitulatie voorwaarden heeft aangevraagd omwille van de vrouwen en kinderen. Maar daar komt natuurlijk een keer niets van in. Overgeven vader. En dan aan de hanebalk ... De dag verloop met praten over oorlog en vree.
2 April 1945
Bar slecht weer we gaan met het tonneautje naar de kerk en daarna moet ik naar Mulder, waar we van de ondergrondse cursus EHBO krijgen. Knopen leggen, verband draaien, wonden zuiveren enz. Te veel om het allemaal ineens goed te doen. Het zal wel zo zijn, dat er in tijd van nood niet zo precies gekeken wordt. Na de middag klaarde het weer op en ben ik naar Siemen Veldboer gegaan, waar we op zolder theorie kregen in de mitrailleur. Een volledig toegerust apparaat stond daar klaar en wij het zaakje maar uit elkaar halen en weer in elkaar zetten. De zolder zat vanmiddag weer vol met wapens. Ieder kreeg zijn beurt. Het college van onderduikers was volop in de weer totdat ineens een aantal moffen op de dijk vlakbij het cafe van Bert de Graaf stopte. Dan zit ineens de uitkijk te schreeuwen en de sectie commandant heeft zijn revolver al klaar. Veel drukte maken de heren evenwel niet en de cursus wordt voorgezet.
Het weer is inmiddels al weer opgeklaard en nadat het grootste deel was weggetrokken ben ik gauw even mijn fototoestel gaan halen en heb nog een foto gemaakt van een groep B.S. mannen.
De weermacht wordt al wat gemakkelijker, we hebben een zak met handgranaten mee genomen en hebben in de polder geoefend.
3 April 1945
Des onderduikers arbeid. Wasdienst en corvedienst. Tante Neel zei al dat het voor de laatste keer was. Laten we het maar hopen, maar we hebben de laatste tyd al zoveel gehoord, dat we alles maar met een beetje hoop aannemen. Vandaag kregen we bezoek van een NSB dokter die al zo moedeloos was over de afloop van de oorlog, dat je zou denken, we gaan volgende week al naar huis. Maar hoeveel keer hebben we zoiets niet gehoord? Elk nieuwtje wordt drie maal omgekeerd en drie maal hoor je het anders. Beter bericht was dat de zoon van Klaas Leegwater die tegelijk met Frans van der Lee was opgepakt weer in Ursem terug was. We moeten maar gaan pootaardappelen zetten, doch als we op het bouwland aangekomen zijn, regen en nog eens een regen hetgeen voor een ras onderduiker betekent zogauw mogelijk het boetje opzoeken. Thijs vraagt: Wat denk je van het weer? En daar ik er niet veel verstand van heb, zeg ik ... we moesten maar naar huis geen, want het zal wel niet beter worden. Die onderduikers ... ze hadden een broertje dood aan werken! Doch als we thuis komen blijkt er weer geen goed bericht te zijn. Een auto van de ondergrondse is opgepakt en naar het schijnt. Volgens VRIJ NEDERLAND zijn de Engelsen op het ogenblik de Betuwe aan het zuiveren. Nog eventjes en ze komen ons bevrijden.
4 April 1945 Het voorjaar zit in het land.
Het gras begint groen te worden en de pinken gaan naar buiten. Al je zo in het land loopt. waardeer je eens te meer de waarde van de heerlijke open natuur. Cor Groen, de onderduiker die in October en een maand geleden weer was opgepakt, zagen we ook weer lopen. Hij had nog wel wat last van de wond aan zijn schouder, maar hij was toch al zo ver heen dat hij weer kon werken. De berichten zijn weer prachtig. Drie flinke plaatsen waaronder Hengelo en Enschede zijn bevrijd. In Winterswijk waren de moffen gisteren op de vlucht gegaan, na eerst nog wat fietsen gevorderd te hebben. Ze geven het niet gauw op die moffen. Rond acht uur wordt het weer wat drukker op de Walingsdijk van verschillende kanten komen de onderduikers illegalen aantuffen richting boerderij Siemen Veldboer. Het is al wat schemerig op de zolder maar we hebben nog heel wat onderricht nodig voor we goed en wel gereed zijn voor de strijd. We zijn bestemd om wapens en munitie naar de troepen te brengen. En al bij al zijn we een pracht stelletje schutters. Dat er geen ongelukken gebeuren ie een wonder.
5 April 1945
DIE HET UITHOUDT IS KAMPIOEN
D U I K
1 jaar ofwel 365 dagen ben ik nu al weer ondergedoken op Walingsdijk 35 precies een jaar geleden trok ik een onzekere toekomst tegemoet. Wat gaat de tijd toch vlug. Het zal zijn langst tijd wel geduurd hebben. We hebben het feest in alle stilte herdacht samen met Jaap en Thijs. Uit Obdam was een monsterfles met wijn gekomen. Terwijl we het hol onder koeskast hebben afgebroken hebben we met zijn drieen een teugje van dat heilzame vocht genomen op de goede afloop.
6 April 1945
Een mens wil toch maar altijd opgehemeld worden. Vandaag kwam Henk Ursem en zei "Jonge Jonge wat zie jij er toch best uit." Nu dat is ook zo want ik groei mijn boordje uit. Ja die onderduikers kunnen wel eten, maar werken ..... Ho maar. Wat U Ome Dorus. Enfin de zaak kwam hierop neer. Die onderduiker van van der Lee had het toch maar goed getroffen. Veel nieuws is er niet te beleven. We werken weer wat in het land en het leventje gaat in hoop en vreze verder. De eindspurt tegemoet ????
7 April 1945 Weer nieuw leven in de brouwerij.
Ik was vanmorgen tegenwoordig bij de geboorte van een kalf. Dat gaat anders ook niet onzacht hoor. Eerst een bebloede hoeveelheid vlees. Een paar emmers water over en het beestje is gedoopt. Weer even later en er loopt al weer een koe in spe meer. Het kan bij die lui toch maar vlug. 24 April wordt er vermoedelijk in San Francisco een conferentie voor de grote Vier belegd. Ze zullen dan wel de opmars naar Berlijn gaan bespreken. Hoe eerder maar hoe liever. Je begint nu naar huis te verlangen. Sinds 15 Februari hebben we nu niets meer van thuis gehoord. Hoe zullen ze het daar maken? Zou alles zonder ongelukken zijn afgelopen. Je begint daar nu wel eens over te piekeren.
Ik ben samen met mijn pleegvader op de bouw aan het schrapen. Het gesprek gaat over de Vrede. Als je er zo over praat dringt het tot je door dat je eigenlijk veel dankbaarder moet zijn voor alles wat er voor de onderduikers gedaan. is. En wat zijn er niet veel die hun helpes bestelen. Kaas en boter en schapen wol zijn gewilde artikelen en daar is heel wat handel in. Verschillende onderduikers hebben laten zien wat ze voor dankbaarheid hadden. Vreemde soorten. Oome Dorus is tevereden over me ??? Ik ben ook wel een buiten de lijn gegaan. Ik moet er nog aan denken, dat ik met Piet Oostermeyer naar huis gegaan ben. Dolgraag had ik thuis willen blijven. Maar ik mocht niet. De rit terug was moeilijk. En ik merkte meteen dat ik tever gegaan was met de reis naar huis. Maar ... die ondergrondse zit me meer dwars. Had ik het van te voren geweten, dan had ik de hele zaak niet aangepakt. Oome Dorus praat er wel eens over en legt het op zijn manier uit. Ik op de mijne. Die natuurlijk met de eerste in lijnrechte tegenspraak is. Enfin we zullen maar hopen, dat er geen ongelukken gebeuren. En het eind van het liedje is dat ik op de 50 ste verjaardag van Oome Dorus moet komen, want dan zal het wel Vrede zijn. VREDE ...dat is het cardinale punt waar alles omdraait.
8 April 1945
Je voelt je vrij met dit heerlijke weer. We konden vanochtend weer naar de kerk en nog wel zonder jas. En na de middag hebben we in het land gestoeid met de lammetjes en de geitjes. Als je zo bezig bent, dan is alle narigheid vergeten.
Met mijn fototoestel gewapend zijn we met zijn allen eropuit getrokken. Na veel moeite hadden we de lammetjes gevangen en zo is het hele stel op de foto gegaan.
Toen Tante Neel tegen de avond thuis kwam wist die ter vertellen dat de Eng. bij Zwolle over de rivier zijn geland.
9 April 1945
En de nieuwe week begint ook al weer met goede berichten want als ik het melkgoed aan het boenen ben komen ze me vertellen dat er in Groningen Engelsen zijn. Die willen zeker naar de afsluitdijk toe. Of het nu waar is, dat is vraag twee. We horen de laatste tijd zoveel en telkens wordt het weer tegengesproken. We zullen maar rustig afwachten.
Het is maar heel goed dat ik geen bouwer ben, want we hebben weer een hele tijd staan praten en het eind van het liedje was dat mijn schraper nog brak ook. Ja gereedschap dat kunnen we wel aan. Er waren weer een paar mensen om te eten ook. De geruchten uit de stad worden er niet beter op al komen er de laatste tyd minder mensen om wat te halen. Ook het ruilen wordt minder. Eerst liepen ze de deur plat en nu zie je niemand meer. Een poosje geleden werd er zo maar even een auto aangeboden voor zes mud tarwe .. Je kon je hele huis meubileren als je maar tarwe en bonen gaf. Gelukkig heeft Oome Dorus aan deze praktijk niet meegedaan en er zyn er heel wat die dat kunnen getuigen.
10 April 1945
Moederziel alleen sta ik in het land te klauwen. En als ik ergens meer hekel aan heb dan is het hieraan. Alleen werken. Je bent maar alleen met je gedachten en je prakkizeert over alles en nog wat behalve dan natuurlijk over je werk. Afwisseling bracht hierin een viertal Engelse jagers die in de lucht speelden. Opeens doken ze alle vier naar benenden .. geknetter... en nog eens geknetter.. weg waren ze weer. 's avonds hoorde ik dat ze een moffen auto en wat moffen die op de fiets erachter reden hadden beschoten. Onze heren beschermers vlogen als hazen het land in. Fietsen smeten ze in de kant en een koe die zeker last van nieuwsgieringheid had. (Zoals alle vrouwelijke wezens) trapte pardoes op zo'n beschermer zijn fiets. Het arme beest moest dit echter met de dood bekopen.
12 April 1945 Sensatie is er weer.
Nadat we heel rustig geslapen hadden, hoorden we al heel vroeg, dat de ondergrondse vannacht fietsen had gevorderd en wel bij Jan Stam van de overkant bij Kees Out en Bakker. De gemoederen waren hierover tamelijk verhit natuurlijk. Vooral Stam vloog tegen de dakspanten op. De heren O.G hadden twee fietsen bij hem meegenomen. Toen we 's middags thuis kwamen bleek dat Kees Out het zaakje aan het rollen had gebracht. De heren waren maar op hun eigen houtje aan het snorren gegaan en het mooitste was dat er na de middag al weer een fiets te bestemder plaatse was gearriveerd. De etenhalers komen ook weer opdagen. De wereld is echter gemeen, hetgeen nu weer bleek. Er komen mensen langs de deur die om een boterham vragen. In plaats dat ze de boterham opeten gaat deze in de tas en wordt verkocht voor zegge en schrijven een gulden. Het mooiste van het geval is echter dat als ze om eten vragen en ze krijgen wat warm eten ze ineens geen honger hebben. Er was al iemand aangehouden die meer dan 160 boterhammen had.
Alhoewel de vrede in zicht is heeft Oome Dirk naast ons weer een nieuwe onderduiker gekregen. Frans Benistant uit Amsterdam. Vanmorgen heeft hij zijn entrée gemaakt op de bouw, terwijl ik samen met Ooem Dorus de bloemkoolplanten heb gezet.
13 April 1945 Een donderslag bij helderen hemel.
President Roosevelt overleden. Dat zal toch geen verandering brengen? Toen Oome Klaas vanmorgen het Vrij Nederland bracht wisten we niet wat we hoorden. Dat was iets wat niemand had verwacht. Bij het naderen der Vrede zou een andere president moeten worden gekozen. Net iets voor de Duitsche politiek. In de lucht is het weer bar druk. Ik heb al verschillende malen geprobeerd een foto te maken, maar tot op heden is dat nog niet gelukt.
Allerhande dingen doen zich voor. Vier onderduikers die een poosje geleden bij het houthakken waren opgepakt gingen vanmorgen naar Jan Tromp om hun kerkelijke plichten te vervullen. Zo mochten nog niet naar de kerk omdat het nog te gevaarljk voor hun was. Het zal echter wel zo'n vaart niet lopen. Al verschillende malen was dit idee ook voor ons geopperd, maar nog niet uitgevoerd. De afstand naar de kerk is nog wel tamelijk groot en er kan intussen heel wat gebeuren.
Het was een uur of vijf toen we weer eens wakker geschud werden. Twee Engelse jagers schoten rakelings over de huizen. Een verloor er een benzine tank in het land van Gerbrand Bakker. Dadelijk was de O.G. erbij die wat van de sterke drank oppikte en er mee vandoor ging.
15 April 1945
Oome Dirk was zeker al vroeg wakker. Hij kreeg al gauw een melkhaler van Pieter .. jullie weten wel en vroeg Als je eerlijk zegt of je broek vannacht droog gebleven is ja of nee .. dan kom je maar binnen! .. En hij was nat natuurlijk. Zodoende was de stemming er al vroeg in.
Zoals de laatste tyd wel meer gebeurd waren er weer moffen op de buurt. Loos alarm natuurlijk, maar we moesten maar thuis blijven en niet naar de kerk gaan. Na de middag was het weer veilig op de kust, zodat we dan maar naar het lof moesten gaan. Dat moest natuurlijk zo zijn.
De onderduiker van Klaas Soon leeft op voet van oorlog met me. Het gaat er van langs zo. Hoor. De Nieuwsberichten waren tamelijk gunstig vandaag. Maar wat ik even later te horen kreeg zat me eigenlijk wel een beetje dwars. Ik werd aangehouden door Nic. Luitjes. Bevel is bevel? Dinsdagavond zouden we naar een dropping moeten. Dat zal spannen, want hoe moet ik daar nu vrij voor krijgen. Ik kan moeilyk vragen of ik nacht permissie krijg tot de volgende morgen. He kan niet anders of de zaak loopt zo spaak als ik weet niet hoe. Wat aan te vangen?
Tante Ma die met Nic. Luytjes had gezien wilde weten wat er loos was. Met een ontwijkend antwoord heb ik me eraf moeten maken.Ik kon toch moeilijk zeggen tanta Ma dat ik er opuit moest en nog aan de O.G. was. (Onder de bedryven door nog even in de knijpert toen er vier moffen rustig kwamen aangepeddeld die ons zeker niet wilde hebben) Het gesprek kwam nog op de fietsen vordering van een paar dagen terug. Deze is voor de luitjes op een fiasco uitgelopen. Allen fietsen zijn weer bij de rechtmatige eigenaar teruggekomen. Reclame is het echter niet voor de zaak en het peleton dat dat zaakje heeft uitgehaald heeft de naam gekregen van nikkelploeg om de fietsen met nikkelen vellingen die ze ingepalmd hadden.
Bij huis kwam ik Jaap al tegen. Die alvast maar eens in de arm genomen We gingen middelen zoeken om een geschikte gelegenheid te zoeken. Ik kon moeilijk zo maar bij het naar bed gaan gewoon doen en er dan even later tussenuit knijpen. Enfin ik zal het maar op zijn beloop laten en zien wat er van komt.
Na het avondeten staan we wat op de brug te bomen. Het is druk op de brug. Piet Mulder komt met een noodgang op me af. Kees verkleden en de polder in. Zorg dat je om acht uur aan de Wijzend bent. Het gaat vanavond gebeuren. Dat is helemaal mooi. Op Zondagavond nog die narigheid. Eeven later komt Nic. Luyttjes en ik krijg nog eens hetzelfde verhaal te horen. Ten einde raad klamp ik Tante Neel maar eens aan en leg de situatie uit. Het eerste wat ik te horen kreeg was: "Maar dat is toch geen werk voor jou! " Ja eigenlijk is dat wel zo, maar ik zit er nu middenin. "En wat zullen ze er thuis van zeggen als er wat gebeurd! " Nu dat was iets waar ik helemaal niet over prakkizeerde. Het eind van het liedje was, dat ik het dan zelf maar moest weten.
Ik kreeg mijn overall ging via de achterdeur met het bootje naar de Wijzend. Achter aan de koeakker van Oome Dirk gewacht op de onderduikers van Freker en van Blanck. Bij Diemen Veldboer zag ik er al een stel het land in vliegen. Het begon menens te worden. Na verloop van een kwartiertje waren de onderduikers die met me mee zouden gaan nog niet gearriveerd zodat ze wel weg zouden zijn en ik er maar alleen op uittrok. Een eind de polder in zag ik het stel staan . Ik zwaaien, maar geen antwoord. Ik keek eens rond en zag twee personen op de koeakker staan. Ik terug. Dat waren natuurlyk die twee onderduikers. Ik was echter halverwege toen ik in de gaten kreeg dat ik de verkeerde te pakken had. Het waren geen onderduikers maar ... Oome Dorus en Siemen Veldboer. "Wat moet jij daar? Ik moet de twee onderduikers van Freker en Blanck hebben. En wat moeten jullie vanavond in de polder doen? Dat weet ik niet. precies. Ik geloof een dropping."... en daar ging ik maar weer.
Full speed naar de Wijzend. Daar we de laatste tyd niet veel op pad waren en het roeibootje niet in gebruik was had ik al spoedig een paar blaren op mijn handen die niet mooi waren. Overstappen een Sten in mijn hand en daar gingen we weer. Richting Noord Spierdijk. Als we een goed uur geroeid hebben, gaan we onder een brug door we zitten met de stens in de aanslag Luytjes heeft zijn pistool klaar en we mogen niet meer praten. We zijn in spanning wat er gaat gebeuren. Als we weer een kwartiertje verder zijn horen we iemand het land in komen. Er wordt geroepen ..Moffen in de buurt. Het zaakje gaat niet door. We maken rechtsomkeer en gaan maar weer op huis aan. Spullen inleveren en daar ga je maar weer met je goede gedrag. Daar zal wel wat drukte op komen.
Ongeveer half twaalf lag ik weer in bed. De jongens waren allebei wakker gebleven en ik kreeg een relaas wat er was gebeurd. De onderduiker van Freker was naar de vere boet gegaan. Daarna naar het kippenhok en toen naar de koeakker van Oome Dirk. Tonia had dat gezien en deed verslag. En de zaak werd uitgezocht. Het was zo klaar als een klontje. Oome Dorus was er natuurlijk niet mee content en morgen zou ik wel een beurt krijgen. .. ik ben in slaap gevallen .. maar niet in die des vredes.
16 April 1945
Opgestaan en eerst maar bieten gemalen. Daar komt Oome Dorus aan en ik wacht mijn beurt maar af die op komst is. "Je hebt het gisteren ook mooi versierd Kees! Het hele huis stond op stelten, dat had ik nu helemaal niet van je verwacht. Ik heb het je verboden en nu ben je er toch aangegaan. Je zit hier voor je veiligheid en nu ga je zuks uithalen. Je weet net zo goed als ik wat voor volk er in de ondergrondse zit en ze roven fietsen om ze een paar dagen later weer terug te brengen. Precies van die moffen manieren." En wat moest ik daar nu op antwoorden. Hoe ik er toe kwam? "Och ze hebben me gevraagd en als het moet heb ik er tenslotte ook wel wat voor over!" Ik heb er echter meteen bij gezegd dat ik er voorlopig niet al te veel op uit kon. Gisteren was het zeker nodig.
Enfin het is geschiedt. Had ik het voor uit geweten ... zoals dat dikwijls gaat. Ik vind het bar beroerd Nu ben ik hier een heel jaar en alles gaat goed en nu op een end krijg je narigheid om zoiets. Het debat is afgelopen we gaan eten en daarna aan de arbeid. Veel zin heb ik er eigenlijk niet in Gelukkig gaat de oorlog goed.
Tante Jane vertelde dat ze nog 5 Km. van de afsluitdijk waren en dat verschillende plaatsen zoals Groningen Meppel Leeuwarden en andere bevrijd waren. De Engelse Jagers zijn de hele dag in de lucht en beschieten alles wat op de weg is. Na de middag turven in Mijzen Turfmes niet voor geld maar voor turven. We zitten we precies in de ruilhandel van vroeger. Buur Stam kwam ook even kijken en vroeg of ik ook al lid van de nikkelploeg was. Zo krijg je dat natuurlijk. Een stelletje ondergrondse gaat buiten hun boekje en de hele beweging wordt gebrandmerkt.
17 April 1945 We gaan aan de schoonmaak beginnen.
De narigheid is weer vergeven en vergeten. we hebben het druk met zolder roden en als je met de middag beneden komt zie je zwart van de droge stof. Maar dat mag allemaal niet hinderen. Oologsnieuwes daar zijn we dol op. Ondanks de ernst van de toestand leven we nog gelukkig, want we zijn tevreden. We kunnen ook tevreden zijn vooral als we de berichten horen uit de steden waar de hongersnood met de dag stijgt. Meer dan ooit waardeer ik het dat ik hier ben. Er zijn heel wat goede berichten, maar helaas ook slechten. De Wieringermeer onder water is het alarm bericht. Alles moest binnen de kortst mogelijke tijd ontruimd worden. Met alle mogelijke middelen trekken de getroffen boeren de meer uit. Veel kostbaars en veel noodzakelijks als eten achterlatend. ...Helaas aas voor het moffen gebroed. De zeedijk is opgeblazen en met donderend geweld stroomt het water binnen Mensen vee en bezittingen in nood. ...En wat zegt men ... Dat komt nu om dat ze daar zo goed hielpen. De goede die er zeer zeker waren natuurlijk niet te na gesproken.
19 April 1945
Soms zijn de Engelsen wel eens onmisbaar of eigenlijk zijn het de Canadezen. Groningen en Friesland zijn practisch van de mof gezuiverd. In Duitsland rukken de geallieerde steeds verder op en wij maar zolder roden. Het kan niet lang meer duren. Max Blokzijl of liever geschreven Max Blokdweil is in Groningen gevangen genomen. Von papen moest in Duitsland zich over geven en bij dan alles trekken de Russen steeds verder op naar Berlijn. Het is nu niet we gaan naar Rome maar naar Berlijn. Onbeschrijfelijk is de ellende van de honger en de narigheid die in ons land in het Westen wordt geleden. Tante Ma heeft een Amsterdammertje gekregen. Dat meisje wist al te vertellen dat ze in Amsterdam van de Centrale Keuken al geen bietensoep meer kregen maar soep van aardappelschillen en bonenbladen. Brood is er niet of bijna niet te krijgen. Zelfs de 400 gram per week zijn er niet. De mensen houden hun doden soms drie a vier weken in huis om de bonnen maar te houden en als ze eindelijk worden begraven gaan ze in een kist van bordpapier of gewoon met een laken. Dit is de heilstaat van den FUHRER aller Germanen. De nieuwe orde door Mussert en Blokzeil geproclameerd. Ingaande deze week konden de laatste centrale keukens niet meer blijven draaien.
20 April 1945. We hebben feest vandaag.
Afscheidsfeest. Vandaag viert adolf hitler de beul aller germanen zijn laatste verjaardag in onbezet Berlijn. De rusen willen schijnbaar bij hem op visite komen want ze rukken met een geweldige misschien wel wat te geweldige gang op. De Westerse beschaving zit rond Maagdenburg. In Bremen wordt gevochten. Ook in Dresden en Leipzig is de strijd ontbrand Uit de Wieringermeer komen hopeloze berichten Het water staat op sommige plaatsen 5 meter hoog. En volgens de berichten is er ongeveer 4 Millioen Kg. tarwe verdronken. Haalden het nu nog wat aan maar alles is toch al voor die mof verloren. Volgens Pittstra uit Hoorn spoelde al van alles aan, zelfs nog ongedorsen bossen tarwe waren er bij. Enfin als we ons einddoel maar bereiken. Oome Arie is vandaag ook weer gekomen en wel om Tante Truus te gaan halen want .. de VREDE is in zicht. We zullen het maar hopen.
22 April 1945
Tegen de avond kwam Jaap Ruiter me halen. Er moesten zeker weer wapens gehaald worden. Ik kon er niets aan doen maar heb geweigerd. We kunnen niet opnieuw in de narigheid komen.
25 April 1945
We hebben bezoek op Ursem. 25 moffen- Een hopeloos restant van 260 man dat uit Friesland is komen aanzakken. Het eerst werk was het café van Oudejans vorderen. Deze moest alles zowat achterlaten. De heren vielen dus met hun neus in de boter. Of er veel Ursemmers waren die medelijden met het slachtoffer hadden kan ik niet beoordelen. Berlijn is ingesloten en voor de helft al in de handen van de Russen. Langzaam maar zeker worden de moffen in een steeds kleiner gebied teruggedrongen.
29 April 1945
Vannacht zijn er een heel stel moffen doorgetrokken. Ze hebben met een meegenomen wat van hun gading was. Bij ons hadden ze een melkbus meegenomen en op Rustenburg haalden ze een koe uit een schuurtje. Er werd al weer verteld dat Himmler de capitulatie voorwaarden had aangeboden aan de Engelsen en dat de Fuhrer geen 48 uur meer zou leven. Aan de Russen hadden ze de overgave echter niet gedaan, zodat het verhaal natuurlijk niet door gaat. Uit de kerk liep ik gelijk met Herman Langendijk op. Ik zou na het eten even gaan foto s kijken. We hebben echter pech, want onze Ursemse bezetting heeft verboden na acht uur op straat te zijn. Het was dus maar van korte duur.
30 April 1945
Een pracht van een preek door de Pastoor. We moeten veel meer zwijgen vooral over het ondergrondse werk dat hier en daar gedaan wordt. Er worden de laatste tijd veel te veel verhalen gedaan. Gelukkig dat het op een end loopt anders zouden er wel grotere ongelukken gebeuren. We gaan maar weer van voren af aan beginnen Er kwam vanmorgen een kaaskoper die kwam vertellen dat het VREDE was. Dan gaat het goed worden en we raken al in een goede stemming, hoewel we het alleen maar durven hopen. De berichten deden weten dat de eerste vliegtuigen levensmiddelen boven Den Haag hadden uitgeworpen. Er was zoveel dat de inwoners 2 dagen op vooroorlopgse wijze konden eten.