Als onderduiker in Ursem

"Het dagboek van Oom Kees", een dagboek over de ervaringen van Dhr. C. Hoogervorst tijdens de oorlog als onderduiker bij de familie Th. van der Lee, Walingsdijk a35 URSEM.

Inhoud:	Pagina:	Datum:
-Een persoonlijk woordje aan Oom Kees	1	9 mei 2004
-Inleiding	1
-Verslag van 'De Pelgrimage' op 6 april 2004	2	23 mei 2004
-Het dagboek van Oom Kees Hoogervorst	5 e.v.	27 augustus 2004

Breezand, 9 mei 2004

Aan Oom Kees,

Uw dagboek op het internet! Dat is iets om trots op te zijn. Trots omdat het waardevolle verhalen zijn die uw op een fantastische manier heeft opgeschreven. Deze verhalen zijn zeker de moeite van het lezen en bewaren waard. Ik ben blij dat U het goed vind dat deze verhalen op het internet gezet worden. Via het internet zijn uw verhalen toegankelijk voor familie, geinteresseerden en later o.a. onze kinderen.

Ik hoop dat U veel reacties krijgt op uw dagboek en dat U hiervan zult genieten. Alle eer komt u toe!

Geniet er van,

Sandra

Breezand, 27 augustus 2004

Inleiding

Oom Kees Hoogervorst. Zo werd Oom Kees aan mij voorgesteld. Pas na enige tijd werd mij duidelijk dat Oom Kees geen broer van pa (Thijs) van der Lee was, maar iemand die in de oorlog als onderduiker in het gezin van der Lee was opgenomen.

De oorlog meemaken is al een hele ervaring op zich. Oom Kees kwam die tijd ook nog eens als onderduiker en kantoorboekhandelbediende uit Hillegom bij een boer (familie Th. van der Lee) in Ursem terecht. En hij kan zijn ervaringen fantastisch opschrijven!

In het jaar 2003 mocht ik het enige originele exemplaar van "het dagboek van Oom Kees" lezen. Ik vond het om twee reden een fantastisch boek: gebeurtenissen -van alledag- in oorlogstijd werden beschreven en een periode uit het leven van pa (Thijs) van der Lee (die in 2001 overleden is) was te lezen. Wat een waardevol boek! Waardevol is het voor (de familie van) Oom Kees, voor de familie van der Lee (het boek is door Oom Kees opgedragen aan "Tante Neel en Oome Dorus") maar onze kinderen bijvoorbeeld zullen deze verhalen ook interessant vinden!

Met deze gedachte heb ik aan Oom Kees gevraagd wat hij ervan zou vinden als ik het dagboek over zou typen en in de computer zou zetten. Practisch gezien zal de tekst dan altijd bewaard blijven en eventueel vergroot kunnen worden zodat Oom Kees deze zelf ook zou kunnen lezen. Oom Kees vond dit wel een goed idee.

Toen ik dit plan met neef Ruud van der Lee (zoon van Jan van der Lee) besprak, had hij een beter idee! Hij wilde dit dagboek wel op het internet zetten. Toegankelijk dus voor iedereen! Oom Kees is hier erg blij mee en wij (Ruud en ik) zijn trots dat wij dit mogen verzorgen.

Regelmatig zal ik een deel tekst van het dagboek overtypen zodat Ruud dit op het internet kan zetten. Graag wil ik vermelden dat het niet zo maar even gedaan zal zijn. Theo en ik zitten in een vrij drukke periode in ons leven. Wij zijn een nieuw huis aan het bouwen in Breezand, hebben allebei ons werk, genieten enorm van onze kinderen Joost en Sjoerd. Het overtypen van het dagboek is dus een klusje voor de vrije avonduren. Het zal dus een verhaal zijn dat elke keer een stukje completer wordt. De fotoís, tekeningen en ansichtkaarten uit het dagboek zullen op een later tijdstip ook worden toegevoegd aan de tekst.

Breezand, 23 mei 2004

"De Pelgrimage"op 6 april 2004

In "het dagboek van Oom Kees" staat beschreven hoe Oom Kees in 1944 in Noord Holland was aangekomen voor een onderduikadres. Door verkeerde informatie had hij de trein van Heerhugowaard naar Obdam gemist waarna hij besloot om deze tocht maar te lopen. Oom Kees schrijft onder andere: "ik vergeet mijn likoogen en mijn eksterdoorns maar en als een stevige jongen van Jan de Wit neem ik de kuierlatten op en tippel over Hensbroek naar Obdam en zoals het gestadige en monotone tikken van de klok, vallen de regendroppen op mijn kop. Zo nu en dan vraag ik de weg en als ik eindelijk goed doornat ben bereik ik de plaats Obdam." Vandaar ging Oom Kees met een begeleider naar de familie van der Lee in Ursem.

Ik weet dat Oom Kees deze tocht in 1994 en in 1999 ook gelopen heeft. Dit was precies 50 en 55 jaar na de eerste keer in 1944. Oom Kees heeft dit gedaan om zijn tijd in de oorlog bij de familie van der Lee te herdenken. De vader van Theo, Thijs van der Lee, is beide keren meegegaan. Ik heb begrepen dat hij met de auto met Oom Kees mee ging maar dat Oom Kees echt de hele tocht zelf gelopen heeft!

Zo ook deze keer in 2004, precies 60 jaar na de eerste keer! Oom Kees kwam met de trein aan in Heerhugowaard. Daar waren Oom Arie en Tante Ans van der Lee om hem te begroeten. Ondanks de vele veranderingen in Heerhugowaard. (er zijn erg veel huizen gebouwd) kon Oom Kees de goede weg naar Obdam vinden. Heel knap om te horen dat hij enkele dingen herkende van de eerdere tochten.

Omdat de vader van Theo de vorige keren van de partij was, vond ik het belangrijk om te vragen of ik er deze keer bij mocht zijn. En dat mocht.. In Obdam zou ik Oom Kees (Oom Arie en Tante Ans) ontmoeten. Wij zagen elkaar direct toen ik in Obdam aankwam. Van daaruit ben ik met Oom Kees meegelopen. Ik kijk daar met veel bewondering naar terug. Oom Kees heeft een krachtig wandeltempo en is aangenaam gezelschap! We hebben gesproken over herinneringen uit de oorlogstijd, over de familie maar ook over zaken van deze tijd.

Al lopende kwamen we snel in Hensbroek, vandaar via een smal trottoir naar de ringvaart. Het weer was zoals Oom Kees in 1944 beschrijft: Regenachtig weer. Maar dat is zacht uitgedrukt. Er stond nu een forse wind en regelmatig regende het. Gelukkig konden wij af en toe ook genieten van een zonnetje.

Oom Kees heeft in Ursem het graf bezocht van Tante Neel en Oom Dorus. Bij een verkeersbord met 60 is een foto gemaakt als herinnering aan "de pelgrimage", 60 jaar na de eerste tocht. Een mooi moment.

Daarna kwam Oom Kees naar het huis aan de Walingsdijk waar hij dezelfde deur naar binnen ging als in 1944. Daar wachtte hem een warm onthaal van Oom Arie en Tante Ans. Aan de keukentafel werden de ervaringen doorgesproken en kon ik enkele stukjes uit het dagboek van Oom Kees, dat ik meegenomen had, voorlezen.

Ik vond het bijzonder om dit mee te mogen maken. Zeker nu ik het dagboek van Oom Kees aan het overtypen ben. De tocht en de verhalen vind ik erg indrukwekkend en belangrijk om te onthouden.

Later hoorde ik dat Oom Kees geen spierpijn heeft gehad terwijl ik moet bekennen dat ik het wel in mijn benen voelde. Dat maakt niet uit, ik ben heel blij dat ik erbij mocht zijn.

Sandra van der Lee- Warmerdam

(getrouwd met Theo van der Lee, zoon van Thijs van der Lee)

sandra@vdlee.net

_____________________________________________________________________

Nu Volgt: Het dagboek van Oom Kees:

"Als onderduiker in Ursem"

Door C. Hoogervorst

Opgedragen aan mijn dierbare

Pleegouders Tante Neel en Oome

Dorus aan de Walingsdijk in Ursem

N.H. die mij gedurende dertien mnd.

gastvrijheid verleenden en meer nog voor mij een Moeder en Vader waren.

Wreed werd de heerlijke rust verstoord, toen een horde barbaren ons heerlijke rustige landje over overrompelde. Bijna niemand was zich toen bewust welke de gevolgen van dit geweld zouden zijn. Spoedig zou een ieder dit echter wel te weten komen.

Alles werd onder controle gesteld, goederen, bedrijven, ja zelfs ons eigen leven.

Toen heb ik papier en potlood opgenomen en ben gaan schrijven of mijn leven er van afhing. Alle bijzonderheden moesten er aan geloven, totdat mijn eigen persoon een rol ging meespelen. Ik kreeg ook last van de beschermende hand van den Führer aller Germanen. Ik moest ook naar Duitsland .........maar wilde niet.

En wat dan?

Alle redmiddelen bleken te falen. Neen toch niet! Er was een nieuw redmiddel ontstaan, een redmiddel dat bestond uit een echt NEDERLANDSE eigenschap. Een redmiddel dat berustte op goedheid en hartelijkheid en dat heette ....... ONDERDUIKEN.

Dat redmiddel trok me aan. Het was iets nieuws. Het was iets sensationeels. Terwijl mijn broer en vele van mijn vrienden gedwongen werden in Duitsland te gaan werken zou ik gebruik maken van dat redmiddel.

Met rasse schreden naderde de dag dat het zover zou zijn. Eerst een half jaar met een valse aussweis lopen; dan zonder. De HOLLANDSE politieman waarschuwt niet meer thuis te slapen en ik ga 's nachts weg. Nog kan ik thuis blijven. Gevangen in eigen huis. Totdat het arrestatiebevel kwam. Daar gaan we een onbekende wereld tegemoet. Waar naar toe ????? Vragen die een antwoord schuldig blijven.

Daar ging ik, op dien regenachtige dag, toch wel een beetje benauwd.

Ik kwam ...... God! Wat werd er toch nog veel goed gedaan. Nooit zal ik dien tijd vergeten. Nooit die goede pleegouders, die zelf aan het gevaar bloot stonden.

Ik ben doorgegaan met schrijven tot op dien heerlijke VREDES dag. Nu ben ik al weer lang in mijn eigen omgeving, heb al weer mijn eigen werk.

Doch nauwelijks teruggekeerd, heb ik het plan opgevat om in het kort de bijzonderheden en indrukken van die tijd neer te schrijven en er een boekje van te maken.

Ik heb dit gedaan niet uit een oogpunt prestatie maar om aan allen die het zullen lezen te laten zien wat er door Tante Neel en Oome Dorus aan de Walingsdijk in Ursem en nog door honderden anderen achter de schermen is gedaan voor onderduikers en tobbers van dien tijd.

Lezer ga niet zitten met dit boekje met het idee een boekwerk van formaat in handen te hebben. Dan hebt ge het mis. Dat is het doel er ook niet van. Ga lezen en tracht er mijn dankbaarheid uit te halen.

Tracht eruit te halen wat er gedaan is voor de onderduikers door geheel vreemde mensen voor geheel vreemde onderduikers.

Als ge het boekje zo bekijkt zal het voldoen daar twijfel in niet aan. Ik hoop dan ook dat het zodanig een wijde kring van lezers zal vinden.

Den Helder, 28 Februari

in het jaar 1947

Kees Hoogervorst

Om de laadtijd van de pagina’s redelijk te houden is het dagboek verder opgesplitst per maand.

Volgende.... april 1944